*Piazza del Popolo met de obelisk Flaminio die in 10 v. Chr vanuit Egypte naar Rome gebracht is.*

Waren we na al het geloop van gisteren al helemaal gesloopt maar vandaag ging de wekker toch weer om 5.45! Ons afvragend of het wel zou lukken om überhaupt bij de metro te komen door alle pijntjes stonden we om 6.50 in de lift. Het viel eigenlijk nog best mee gelukkig en voor we het wisten zaten we in een overvolle metro (oh nee niet zaten want dat is niet mogelijk met zoveel mensen). We stapten uit bij Piazza del Popolo waar we precies toen een groep weg zagen lopen met een guide die het vlaggetje vast hield waar wij naar op zoek moesten. Hup aansluiten maar en helemaal mee naar de gereedstaande bussen gelopen – waar we te horen kregen dat dit niet onze groep was en we weer helemaal terug moesten lopen naar het plein 😐 met de juiste groep vertrokken we 20 min later opnieuw naar de bussen. Onze groep bestaat uit 48 mensen plus een tourguide die de hele dag bij ons zal blijven.

Het is een flink stuk rijden naar Napels, halverwege maakten we een korte stop, dat is ook verplicht voor de chauffeur, maar om 11.00 uur waren we bij Pompeii. Onderweg heeft onze reisleidster heel veel verteld over de geschiedenis van Rome en de plekken waar we langsreden, bijvoorbeeld de plaats Capua waar ooit een gladiatorenschool was. Ook vertelde ze dat je als toerist heel welkom bent in Napels, maar zou je ervoor kiezen er te gaan wonen ga je zeker met de maffia te maken krijgen 🐴

Ieder kreeg de apparatuur uitgereikt om de(lokale) gids te kunnen horen. Deze gids had een paraplu als herkenning voor de groep, wel zo handig want ze was misschien 1.50 lang 😉 Het was ook hier erg druk maar het lukte toch goed om plekken te vinden waar we even rustig naar de bijbehorende uitleg konden luisteren. Veel konden we ons nog herinneren van de verhalen van Martijn en Tessa die er met school geweest zijn maar heel mooi om zelf te zien. Hoe ingenieus gebouwd en dat zo lang geleden!

*Uitkijk vanaf het Forum met de Vesuvius op de achtergrond*

De tour duurde 2 uur en dat is achteraf veel te kort, je kunt er met gemak een dag doorbrengen. Het was inmiddels 13.00 uur, de vooraf bestelde pizza’s (want Napolitaanse pizza’s zijn de lekkerste aldus de gids) met een zoetigheid en een drankje konden we afhalen en meenemen de bus in want we gingen meteen verder op weg naar Sorrento. Met prachtige uitzichten onderweg – hoe leuk ook dat er in de dorpjes gewoon sinaasappelbomen langs de weg staan en citroenbomen lijken wel onkruid want die zie je echt overal! kwamen we er rond 13.45 aan. Als schapen liepen we achter onze gids aan naar de kust, hoog gelegen boven het water hadden we een mooi uitzicht over de Golf van Napels. Je kon naar beneden gaan maar omdat we hier maar een uurtje de tijd hadden besloten we lekker op een terrasje te gaan zitten. Ook weer een plek waar je langer wil zijn!

We liepen via wat winkeltjes die allemaal hetzelfde verkopen naar het verzamelpunt wat een mooie blik geeft op de zee door hoge kliffen heen. Vanaf daar weer terug naar de bus gelopen. Er hoorde nog een zogenaamde limoncelloproeverij bij de dagtrip, we stopten bij het fabriekje waar de Limoncello di Capri gemaakt wordt. Die proeverij bleek niets voor te stellen maar was voornamelijk een commerciële zet, je kreeg in 2 bekertjes ongeveer een eetlepel van 2 soorten limoncello te drinken en toen stond je in de winkel, helemaal niet toeristisch verder haha.

Ach hebben we dat ook eens gezien, er worden hier in ieder geval enorm veel citroenen verwerkt en de geur die er hangt is heerlijk 😊 Hierna het drukke verkeer in om na een uurtje weer op de snelweg aan te komen. Dezelfde stop als in de ochtend voor een toilet of eetpauze werd gemaakt en uiteindelijk kwamen we om 21.00 uur aan bij het vertrekpunt van de ochtend. Dat was een lang dagje! De metro (waar we nu voor de eerste keer wel in konden zitten ipv staan) bracht ons weer terug naar het appartement met kuiten die inmiddels strak staan van het vocht, blaren hier en daar en andere vormen van pijntjes in de benen.